Laag voor laag bouwt Margo van Erkelens haar veelal monochrome werken op. De warme, aardse kleuren meanderen over haar doek en verraden haar stemming van dat moment. Krachtig, onderzoekend, soms een tikje impulsief. Maar tegelijkertijd ogen haar schilderijen ingetogen en kwetsbaar, teder haast. Dat gevoel, die sfeer is belangrijk voor Margo, die komt haast  vanzelf als ze schildert.

De geur van het zoute water, het warme zand onder je voeten en de schurende wind over je gezicht. De zee en de kust zijn onlosmakelijk verbonden met de jeugd van kunstenares Margo van Erkelens. Die eilandsfeer, de seizoenen en de kleuren heeft ze in haar hart gesloten. Dit zie je terug in haar werk. 

Tijdens het opzetten van die vele lagen verf gebeurt er van alles, het schilderproces lijkt het van haar te hebben overgenomen. Ze lijmt, strijkt, verhit, scheurt, maakt kapot en bouwt weer op. Vaak zonder vooropgezet doel, Margo werkt intuïtief. Het is voor haar het ultieme loslaten, het laten gebeuren en niet meer sturen; een pure beleving van kleur en vorm. Pas in de laatste lichtere lagen krijgt het doek een definitieve voorstelling.

Ook haar landschappen worden abstracter. Alsof ze van bovenaf het menselijke ingrijpen op de natuur wil pakken, zo laat Margo de gelaagdheid van het Hollandse landschap zien. Alsmaar verder zoomt ze in. Alleen nog de details, enkele fragmenten zijn overgebleven.